I study philosophy at Chiangmai University and having suicidal thoughts is my hobby. I don’t really care about arts as much as ontology. Lately I have been kinda interested in aesthetics. As a performing artist, I work in the field of performing arts from time to time. I read literature just because, and write poetry sometimes. I vaguely see myself as an activist but I’m not really into democratic liberalism stuff. I don't like Bangkokians ummm I mean like Bangkok-Centricness. I’m sick of people saying OMGGGG you study arts? Theatre? You should go see arts in Bangkok! Something along that line. It's like, whatttttt? Why though? LMAO


เรียนปรัชญา ที่ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; อยากตายเป็นงานอดิเรก, ไม่ได้สนใจศิลปะเป็นหลัก สนใจ Ontology ชีวิตช่วงนี้ก็สนใจ Aesthetic แบบขำๆ .... นักการละคร, ทำงาน Performance Art อยู่บ้าง, อ่านงานวรรณกรรมแบบแกล้งๆ บางทีก็เขียนบทกวี. แม้จะเห็นภาพเป็นนักเคลื่อนไหวทางการเมืองอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้อินกับพวกเสรีนิยมประชาธิปไตย, ไม่ชอบพวกกรุงเทพฯ. เอิ่มมม หมายถึง Bangkok-Centric จะรู้สึกรำคาญพวกที่พูดว่า "โอ้ววว!! เรียนศิลปะเหรอ เรียนละครเหรอ จะต้องหาโอกาสไปดูงานที่กรุงเทพฯ. ให้ได้เลยนะ" อะไรประมาณนี้ ก็จะเกิดคำถามว่า เอ้อออ มันทำไมวะ!?. ฮาาาาาาา.